Planowanie przestrzenne

W celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego sporządza się Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. Dokument sporządzany jest dla całego obszaru gminy i określa w sposób ogólny politykę przestrzenną i lokalne zasady zagospodarowania ( art. 9 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym – Dz. U. z 2020 r. poz. 293 z późn. zm.).

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego to akt prawa miejscowego przyjmowany w formie uchwały rady gminy, określający przeznaczenie, warunki zagospodarowania i zabudowy terenu, a także rozmieszczenie inwestycji celu publicznego. Składa się z części tekstowej oraz graficznej  (art. 14 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym – Dz. U. z 2020 r. poz. 293 z późn. zm.).

Zgodnie z ustawą o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w planie miejscowym określa się obowiązkowo:

• przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania;
• zasady ochrony i kształtowania ładu przestrzennego;
• zasady ochrony środowiska, przyrody i krajobrazu kulturowego;
• zasady kształtowania karajobrazu;
• zasady ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej;
• wymagania wynikające z potrzeb kształtowania przestrzeni publicznych;
• parametry i wskaźniki kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, w tym linie zabudowy, gabaryty obiektów i wskaźniki intensywności zabudowy;
• granice i sposoby zagospodarowania terenów lub obiektów podlegających ochronie, ustalonych na podstawie odrębnych przepisów, w tym terenów górniczych, a także narażonych na niebezpieczeństwo powodzi oraz zagrożonych osuwaniem się mas ziemnych;
• szczegółowe zasady i warunki scalania i podziału nieruchomości objętych planem miejscowym;
• szczególne warunki zagospodarowania terenów oraz ograniczenia w ich użytkowaniu, w tym zakaz zabudowy;
• zasady modernizacji, rozbudowy i budowy systemów komunikacji i infrastruktury technicznej;
• sposób i termin tymczasowego zagospodarowania, urządzania i użytkowania terenów;
• stawki procentowe, na podstawie których ustala się tzw. opłatę planistyczną.